woensdag 23 april 2014

Open brief aan de visserijsector


Van Links naar rechts: aalmoezenier Demaeght, De Laatste Vuurtoren-
wachter en Norbert Vanderederscentrale. De twee laatstgenoemden
zijn al met pensioen, Demaeght volgt in oktober.
Op 20 april publiceerde ik in deze blog een opiniestuk onder de titel Zwarter dan ooit. Daarin verwittigde ik de vissersgemeenschap voor een nakende gebeurtenis. Ik verdedigde daarin het standpunt dat die gebeurtenis even typerend als nefast voor de sector is. (*) Een van de betrokken personen, met name aalmoezenier Dirk Demaeght, heeft onder dat opiniestuk een reactie geplaatst die om een antwoord vraagt.
De aalmoezenier verwijst in zijn repliek eerst nog naar iets wat ik vroeger al in deze blog geschreven heb. (**) Hij suggereert dat ik niet helemaal op de hoogte ben van wat er toen gebeurd is. Hij schrijft: Flor, vraag toch nog maar eens aan Patrick waarom zijn tekst niet verscheen in het RC.’ Ik wil dat, om de aalmoezenier te plezieren, wel nog eens doen, maar ’t zal weinig aan de zaak veranderen. De essentie is dat er toen een brief van moreel consulent Patrick Van Craeynest, voor plaatsing in het Informatieblad van de Rederscentrale, geweigerd is. Of dat met de botte bijl gebeurd is (wat weinig waarschijnlijk is) of met enige smeer (wat veel waarschijnlijker is) verandert niets aan de kwestie: censuur! Het doet er evenmin toe of het met de inhoud te maken heeft dan wel met de vorm of de stijl: censuur! Misschien heeft Van Craeynest er zich toen bij neergelegd, misschien heeft hij 'spontaan' ingebonden en kan dat nu in jezuïetentaal als zelfcensuur omschreven worden, misschien is hem iets beloofd, misschien is er gedreigd, gesust, gezalfd, geweend, gelachen en op de schouders geklopt, misschien is de zaak daar beklonken onder het gemeenschappelijk aanheffen van het Petruslied, misschien dit, misschien dat. Het is en blijft censuur.
Een tweede tegenwerping betreft een terloopse zin waarin ik zeg dat Demaeght van een ruim ambtenarenpensioen zal genieten. Dat dit ruim zou zijn spreekt de aalmoezenier tegen. Misschien is dat terecht, want ik ken nog ambtenaren die daarover klagen; wat, zo zullen die ambtenaren hopelijk toch ook wel inzien, vanuit het perspectief van mijn eigen piepklein pensioentje moeilijk te begrijpen valt; maar goed, mijn opiniestuk heeft uiteraard nooit de bedoeling gehad om andermans rekening te maken. Wat kan ik daar verder over zeggen? Dat hier, in geval van nood, altijd wel een bord soep voor de aalmoezenier zal klaarstaan? (Maar daar moet hij dan zelf omkomen, want een auto kan er bij mij niet meer af.)
En dan is er tenslotte die merkwaardige zin uit zijn reactie: ‘De job van Patrick is, zoals hij me liet verstaan, helemaal niet in het gedrang!’ Dat is eigenaardig, want ik ben in het bezit van een brief van Jules Van Liefferdinge, secretaris-generaal van het Departement Landbouw en Visserij, dd. 29 januari 2014. Daarin staat: ‘Naar aanleiding van de pensionering op 1 oktober 2014 van de heer Dirk Demaeght, bedienaar der eredienst bij dezelfde afdeling in Oostende, zou ik u op basis van artikel 4,#2, van voornoemd besluit van de Vlaamse regering van 29 april 2005, willen vragen om met ingang van 1 oktober 2014 ook aan de aanstelling van de heer Van Craeynest een einde te stellen.’
Misschien vindt deze ambtenaar dat normaal, misschien vinden de ministers Bourgeois en Peeters dat normaal, misschien vindt de aalmoezenier dat normaal, misschien vinden ze dat normaal in de Rederscentrale en in de kantoren van de Vlaamse Visveiling, maar zelf vind ik dat getuigen van een totaal gebrek aan respect. Misschien is er wettelijk geen speld tussen te krijgen, misschien kan het de vissers geen barst schelen, misschien wil Patrick het desnoods wel gratis & voor niets doen, misschien dit, misschien dat, maar… Het is en blijft een tsjevenstreek.
Laat ons de zaak eens omkeren. Stel dat het de moreel consulent zou zijn die in oktober met pensioen gaat. En stel dat priester Demaeght dan nog een aantal jaren te gaan heeft. Denkt u dat de aalmoezenier in dat geval een brief op zijn bord zou krijgen, die hem aanmaant op te hoepelen omdat — helaas, helaas, driewerf helaas — de moreel consulent met pensioen gaat? Wat denkt u?
Al wie niet op een andere planeet woont, kent daarop het antwoord. Vandaar dat ik mijn stelling handhaaf: de visserijsector oogt vandaag zwarter dan ooit.
Flor Vandekerckhove
PS: En Dirk, deze week is er tomatensoep met balletjes.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten