Historische foto’s van de Vlaamse visserij (XVII)

Maandelijks halen we tien willekeurige foto’s uit het archief van Het Visserijblad. 

Dit is de oogst van december.

Oscar Schockaert, stichter van de gelijknamige Oostendse visserijsmederij. Op de foto is hij al met pensioen en houdt hij zich onledig met het bouwen van replica’s van vissersvaartuigen.    

De in Blankenberge geboren visser Karel Wittevongel, a.k.a. Samas. De foto dateert van 2003. Hij was toen 90 jaar oud. (Foto gw)

Het Blankenbergse vissersvaartuig B.4. Ons heer bewaar ons, schip van Karel Strobbe, a.k.a. Kloeffe.    

Nettenbreisters aan het werk in het atelier van de Oostendse firma Decrop. Van Christophe Vandekerckhove (geen familie) kreeg ik volgend bericht toegestuurd: ‘De rechter jongedame is m’n ma, Gabrielle Blondé, die inmiddels 86 jaar oud is. Ik heb haar de foto getoond en volgens haar was ze toen ongeveer 17 à 18 jaar. Ze was alleszins heel opgezet met de foto, helaas herinnert ze zich niet wie de vriendin is die naast haar zit.' Als die gegevens juist zijn dan dateert de foto van 1950-51.

Op 15 december 1955 vergaat het Belgische vissersvaartuig O.315 Beatrix-Ferdinande voor de noordoostkust van Schotland. Van de acht bemanningsleden kunnen er maar vijf gered worden. De O.315, gebouwd in 1947, was toentertijd een van de grootste houten vissersvaartuigen.

Op 14 juni 2003 vierden de leden van Hand in Hand, een Oostendse coöperatieve van reders ter zeevisserij, het 70-jarig bestaan van de beroepsvereniging. We herkennen Norbert Hennaert, Eddy Eerebout, Albert Steyaert, Caroline Steyaert, Marcel Bouilliaert, Evert Hoefnagel, Philip Vanslembrouck en Karin Pyfferoen. (foto gw)    

De bemanning van de O.51 Stormvogel in 2003. Centraal staat de jonge David Demey die aan boord een Individuele Beroepsopleiding kreeg. Hij wordt omringd door Stefaan Decuypere, Mario Decuypere, Jan Savels, Ronny Rouzee en Ivan Vercruysse. (foto gw)    

Scheepsimmerlieden op rust Norbert Ramoudt (links), Louis Pincket (midden)ten Jacques Delrue tonen hun kalefaathamer. Zij werden op hoge leeftijd ingezet om in 2003 jongeren het kalefaten aan te leren op de Maritieme Site Oostende. (foto gw)    

Het Nieuwpoortse kustvissersvaartuig N.788 van reder André Calcoen (†1989)    

Dit werk, olieverf op paneel (1980), heet ‘Noordzee met duinen’. De marine is het werk van Karel van Vlaanderen (1903-1983), a.k.a. prins Karel. Hij was niet alleen van koninklijke bloede, als regent droeg hij ook enige tijd koninklijke macht. Maar hij was vooral een kunstschilder die een imposant oeuvre naliet en in totaal niet minder dan 25 eenmanstentoonstellingen kon voorleggen.
 

Historische foto's van de Vlaamse visserij (XVI)

Pasen 1973 op de Amandine, thans museumschip van de IJslandvaart.    

Binnenzicht van de Oostendse vismijn (jaartal onbekend).    

2002. Oostendse kustvissersvaartuigen in de sluis. (Foto gw)    

Op 6 februari 2003 overleed de gewezen visser Prosper Luca (° Oostende, 24.11.1912). Hij had o.a. 12 jaar op de O.178 Ibis gevaren, schip dat op het doodsprentje afgedrukt werd.    

Een geslacht van Oostendse garnaalvissers: vader Gilbert Viaene en zijn zonen Gilbert en Benny. (Foto gw)    

Tijdens de doop van de Z.582 Eldorado in 1964. We herkennen van links naar rechts Louis Cattoor, Staf Decloedt, Walter De Voogt en Albert De Rijcker.    

1964. Nog tijdens dezelfde plechtigheid. Van links naar rechts: Walter De Voogt, Leon Vlietinck, Pol De Grave, Staf De Cloedt, Stanley Vantorre, Jacky Rappé, André Claeys, Albert De Rijcker. Zittend Louis Cattoor.    

Deze foto komt uit Het Rijk der Vrouw van 30 juli 1964. Het tijdschrift publiceert een uitgebreid stuk over de strandvisserij, waarin ook de paardenvisser David Danneel geïnterviewd wordt, die op de grens van Oostduinkerke en Koksjde woont. We weten niet zeker of de foto ook daadwerkelijk David Danneel toont, die zijn korre te drogen hangt, maar het zou best wel kunnen.    

Tot in 1988 vertrok er vanuit de Oostendse vismijn regelmatig een trein richting binnenland, geladen met vis, de befaamde vistrein. De spoorwegbedding en de bovenstaande luifel bleven intact tot in 2003. In dat jaar werden ze afgebroken. (Foto gw)  

 

De mannen van de Crangon in 2003. Ronny Lagast, David Demey, Daniël Pieter en William Delanoye. Ze hebben deelgenomen aan een actie voor het goede doel.  (foto gw)  

Historische foto’s van de Vlaamse visserij (XV)

Van deze foto hebben we geen gegevens. We zien arbeidsters aan het werk, die visproducten in metalen dozen verpakken. Ik vraag mijn buurman of het een foto van de ‘sardinerie’ Ostendia in Bredene kan zijn. Hij twijfelt er sterk aan, want hij ziet filets liggen van schelvis of van gullen en in de Ostendia was het uitsluitend om sprot en garnalen te doen.    

Op deze foto uit de collectie van het archief van de stad Oostende zien we café Sportwereld op het Oostendse Ernest Feysplein. De foto dateert van het interbellum, 1919-1939. Rechts vooraan is een garnalenverkoopster aan het werk.     

Vindictivekaai Oostende, jaartal onbekend.    

Oostende in 1914. Het vissersvaartuig D.370 komt uit het Franse Duinkerke om in Oostende vluchtelingen op te halen. Op de kaai van het Schuildok (thans Montgommerydok) staan nog gegadigden te wachten.    

Het zeestation in Oostende. Dit treinstation speelt een grote rol in de ontwikkeling van de Oostendse visserijsector. Vanuit de nabijgelegen vismijn, ‘de cirque’, vertrekken ladingen vis naar heel Europa.    

6, 7, 8, 9, 10, 11,12. Ook omdat de auto al klaarstaat om op reis te trekken sluiten we deze keer gemakshalve af met zeven postkaarten van de Oostendse Visserskaai, wellicht de meest gefotografeerde kaai van ’t land.

Historische foto's van de Vlaamse visserij (XIV)

Maandelijks tast ik in de archiefbak van Het Visserijblad en haal daar lukraak tien foto's uit. Maar eerst een persmededeling.

'Climaxi brengt volgende week voor de vierde maal Het Visserijblad uit. Het Visserijblad bestaat 84 jaar en werd uitgegeven tot in 2013 als maandelijks magazine door uitgever Flor Vandekerckhove.

Toen Flor op pensioen ging nam vzw Climaxi (beweging voor een ecologisch en sociaal klimaat) het blad over, met de garantie om jaarlijks één nummer van de persen te doen rollen. Climaxi had toen al twee films gemaakt rond visserij: Fish&Run1 en 2.

Climaxi probeerde een kritische stem in de visserij te behouden en mixte medewerkers van het eerste uur met nieuwe mensen. HVB bestaat nog altijd uit cultuur, duiding, en kritisch berichten. Vissers en kunstenaars schrijven er door elkaar. Het nummer wordt verspreid op duizendvijfhonderd exemplaren in ruil voor een vrijwillige bijdrage. 

Zo konden we deze keer ook de aangespoelde Gentenaar Freek Neyrinck bewegen tot een bijdrage vanuit z’n venster en zetten Peter Holvoet-Hansen, Flor Vandekerckhove,Jo Clauwaert, Antoine Légat hun beste beentje voor. Ger De Ruiter, Jason Savels, Robert Coelus en Chris Meyers vertegenwoordigen het vissersgelid.

Filip De Bodt kondigt een campagne aan waarbij Climaxi bezwaar aantekent tegen het Ruimtelijk Marien Plan voor de Noordzee en fileert samen met Wim Versteden de wansmakelijke samenstelling van de meeste kweekzalmen. Vishandelaar Romeo Rau laat weten dat hij de veiling in gebreke stelde tegenover het FAVV (Federaal Agentschap Voedsel Veiligheid) en we publiceren een katern over de vissersbetoging in Amsterdam van juni ll.

Boeken over visserij, tekeningen, recepten, reisverhalen en interviews vervolledigen opnieuw dit nummer.

HVB2018 wordt op 5 september om 11 uur voorgesteld in Café Végé, Baelskaai te Oostende. Een aantal auteurs lezen hun stuk en we lichten de komende acties van Climaxi rond visserij toe. Ten slotte bewenen we samen het sluiten van Café Végé tegen eind van deze maand.

Het Visserijblad

Onafhankelijk magazine van de zee 

Medewerkers: Jo Clauwaert, Romeo Rau, Wim Versteden, Robert Coelus, Jason Savels, Ger De Ruiter, Chris Meyers, Carlos De Gendt, Peter Holvoet-Hanssen, Freek Neirynck, Annelies Rogier, Flor Vandekerckhove, Knor De Poon, Antoine Légat, Annick Vansevenant, Jennifer Vrielinck, Stefaan Pennynck, Tony Neal, Wim Schrever, Geert Lenssens, Jonas De Corte, Willy Versluys. 

Redactie en ver. uitg.:Filip De Bodt Groenlaan 39 9550 Herzele. 0496/718472.filip@climaxi.be

namens vzw Climaxi 

Vormgeving:Wim Schrever en Jo Clauwaert

Drukkerij: Polyprint Herzele 

Een vrijwillige bijdrage is méér dan welkom op rekeningnummer BE40 0016 3236 1163 met vermelding HVB 2018'

Het vissersvaartuig O.89 Freddy ligt in het eerste handelsdok van Oostende. Het wordt uitgereed door de NV Pêcherie à Vapeur. Rechts het politiebureau van de wijk Hazegras.    

Het vissersvaartuig O.89 Freddy, gezonken na bombardementen, begin 1940, in het eerste handelsdok. Op de achtergrond het treinstation, ooit zeestation genaamd; links de vernielde ‘pilotage’.

Dezelfde O.89 Freddy gefotografeerd vanaf de overzijde van het dok. Achtergrond: de Stapelhuiskaai met het politiebureau op de wijk Hazegras. Het vaartuig wordt laten naar de Oostendse scheepswerf Seghers gesleept op er hersteld te worden.    

Met het vissersvaartuig H.49 De Blauwvoet vluchtte de familie Utterwulghe in 1940 naar Brixham. Terug in België, na de bevrijding, kreeg het vaartuig het nummer Z.510.    

1922 — Leerlingen van de kwekelingenschool IBIS worden militair gedrild, geweer op de schouder.    

Zeilloodsboot van Nieuwpoort. Jaartal foto onbekend.    

In juli 2002 protesteren de kustvissers tegen de overbevissing van hun wateren. Ze liggen in de Demeysluis verzameld om een groet te brengen aan het Greenpeaceschip Rainbow Warrior II dat zijn steun komt betuigen.

In de nacht van 8 op 9 juli 2002 kapsijst het vissersvaartuig Z.548 Flamingo. Vier vissers verliezen het leven. Van links naar rechts: Michel D’Hondt (31), Franky Vanhondeghem (38), Peter Coopman (37) en Michel Steenkiste (17).    

Op 3 juli 2002 organiseert de Vlaamse Vissersbond een protestactie tegen de overbevissing van de kustwateren door zgn. eurokotters. In het ILVO te Oostende participeren 60 kustvissers aan de meeting.    

De man op de foto blijkt de toen 38-jarige Frans Utterwulghe te zijn, a.k.a. Sissen van Klakke. Vlak na WO I bezoekt hij, samen met zijn 10-jarige neefje Leon Utterwulghe het oorlogsmuseum, waar hij door een vriend vereeuwigd wordt.